Mam męża „inteligentnego” alkoholika

intel%20bialy

                      Na pozór powinnam być szczęśliwa, albo co najmniej zadowolona z życia. Dom, auto dobrej marki, finanse zadowalające, dzieci na studiach.

Stać nas na dobre wakacje ale nie jeździmy.

Właściwie to żyjemy jak w więzieniu, bo rządzi nami wódka.

Mąż od kilkunastu lat pije, ale gdy zwierzyłam się z tego bliskiej koleżance, ta postukała się w głowę :

– Chyba ci się w głowie przewraca, to taki spokojny i kulturalny człowiek. Przesadzasz jak zwykle. Drink jeszcze nikomu nie zaszkodził !

Nasz dzień wygląda tak:
Mieszkamy sami.

Oboje rano wychodzimy do pracy, ja wracam wcześniej, robię obiad, on jest przeważnie wieczorem.

Wchodzi i od razu do lodówki, otwiera piwo.

Image

Po obiedzie pierwsza wizyta w barku.

Zaczyna się tankowanie, już do późna, przed telewizorem, nawet wyłączonym, aż zaprowadzę go do łóżka.

Rano shower, śniadanko, kremik pod oczy i pan Robert gotowy jest na wyzwania świata!

Najgorsze są weekendy bo wtedy zaczyna się od śniadania.

Nie od razu wchodzi na orbitę, tu piweczko, tam kieliszeczek, „plasterkuje” – to jego określenie na picie drinka co godzinę, aż do całkowitego upadku wieczorem.

Image

Gdy mamy gości na grillu, czy imprezie, to się pilnuje, pije niby razem z nimi, ale tak chytrze, że wydaje się, iż gospodarz się obija, co mu wypominają nawet koledzy!

Tyle, ze oni idą potem do domu a on już sam, leci dalej, do utraty przytomności niemalże …

Gdy jesteśmy u kogoś, to się pilnuje a właściwe picie zaczyna po powrocie do domu.

Mój mąż był moją wielką miłością, przez pierwsze lata małżeństwa nawet nie zwracałam uwagi na to, że lubił wypić.

Pracował ciężko, dobrze zarabiał, z racji zawodu miał wiele okazji, czy było w tym coś nagannego, że wracał z pracy w stanie wskazującym ?

Widocznie musiał, dla dobra sprawy …Po alkoholu bywał wesoły, dowcipny, zabawny nawet, nie da się ukryć w seksie lepszy niż na trzeźwo, nie było nigdy żadnych obelg, awantur, nigdy nie podniósł na mnie, czy na dzieci ręki.

Kładł się grzecznie spać, a rano znowu mieliśmy wzorowego i trzeźwego mężusia i tatusia.

Przeciwieństwem był jego ojciec, alkoholik.

Potrafił wyrzucić żonę z dziećmi z domu, wynosił rzeczy do sprzedania na wódkę.

Robert mimo to, kochał go bardzo i chyba jako jedyny w rodzinie opłakał po śmierci.

Szczerze powiem, że to mężowskie picie traktowałam przez lata z pobłażliwością, jako męską rozrywkę, zgodnie z polską zasadą, że „prawdziwy chłop musi wypić „.

Wtedy jednak zdarzały mu się przerwy, kilkumiesięczne nawet, no i nie wypił sam, musiał mieć towarzystwo.

Image

To przejście w stałe picie trwało lata całe, wreszcie alkohol stał się u mojego męża codziennością.

Wycofał się z  życia towarzyskiego i rozpoczął życie domatora.

Odizolowanie się od znajomych było mu potrzebne tylko, aby móc w spokoju i bez świadków upijać się w trupa.

On się tego wstydzi, zapasy alkoholu uzupełnia raz  tygodniu, odwiedza markety różne, oddalone od domu, stara się, aby go nie zapamiętano w jednym miejscu.

Czy reaguję na to wszystko?

Oczywiście i wiele razy.

Były awantury, ciche dni, groźby rozwodowe, itp. Od kilku lat już nie śpimy razem, nie wyobrażam sobie seksu ze śmierdzącym wódą pijakiem …

Kilka miesięcy temu, nagle powiedział mi w trakcie awantury, po pijanemu, że pije przeze mnie …

Miał wielkie życiowe plany, chciał robić wielkie rzeczy a ja go zawsze sprowadzałam na ziemię.

Swoim asekuranctwem, zachowawczością, pragmatyzmem, utrącałam jego inicjatywy, zamykałam jak ptaka w klatce.

A on nie miał odwagi, żeby nas zostawić i zacząć nowe życie.

Miał nawet z kim, bo spotkał kobietę, która go rozumiała, kochała, w łóżku była sto razy lepsza ode mnie, ale musieli się rozstać, ze względu na dzieci.

Nie mógł nas zostawić, one by mu tego nie wybaczyły.

Tak naopowiadał w pijackim widzie a na drugi dzień rano wyparł się wszystkiego i wykpił, że za dużo seriali w telewizji oglądam.

Dojrzałam do myśli o rozwodzie . Co o tym sądzisz?

 

Image